گفتگو مفصل با نیلوفر لاری پور

گفتگو مفصل با نیلوفر لاری پور

گفتگو با ترانه سرای معروف ایران 

در این سال ها نام «نیلوفر لاری پور» را به عنوان ترانه سرا و روزنامه نگاری خوش فکر شناختیم. پیش از این بارها در جلسات شعر و ترانه از نگاه و نقد هایش لذت بردم و اغراق نیست اگر بگویم به او افتخار کردم.

انتشار مجموعه ی «گندم و سیب و دروغ» به عنوان یک طرح جدید نیز سندی است بر گفته های من چرا که گردآوری این چنین مجموعه ای نیازمند ذوق و سلیقه است.

به همین سبب گفتگوی کوتاهی با او ترتیب دادم تا هدفش و نحوه ی انجام این پروژه باخبر شوم.

امانی: فکر می کنم بهتر است در ابتدا توضیح کوتاهی در رابطه با مجموعه ی «گندم و سیب و دروغ» به ما بدهی. تا جایی که مطلع هستم این مجموعه ترانه های  ۴۰ بانوی ترانه سراست که به کوشش تو جمع آوری شده است.

لاری پور: هدف من صرفا” ۴۰ نفر نبود. من به خیلی از دوستان پیغام دادم و ایمیل فرستادم اما خب بعضی از دوستان وقت نکردند که کارهایشان را بفرستند و خیلی ها هم دوست نداشتند که در این مجموعه حضور داشته باشند. چند نفری را هم متاسفانه من خودم از یاد بردم که وقتی متوجه شدم واقعا” ناراحت شدم.

ولی در کل ازبیشتر دوستانی که ترانه سرا بودند، چه کسانی که کارهایشان در بازار بود و چه افرادی که صرفا” برای دل خودشان ترانه می گویند وکارهای قابل دفاع خوبی داشتند، خبر دادم و در این مجموعه استفاده کردم.

در این بین متاسفانه خیلی از دوستان هم کم لطف بودند و یک مجموعه ای که همه در آن حضور دارند را در شان خودشان نمی دانستند و یا ترانه هایشان را ندادند و یا به نوعی محترمانه از انجام این کار سر باز زدند.

امانی: هدف «نیلوفر لاری پور» از جمع آوری چنین مجموعه ای چیست و چرا فقط از ترانه های خانم ها در این کتاب استفاده شد؟

لاری پور: ترانه سراهای خانم مجبورند برای اینکه ترانه هایشان قابلیت اجرا پیدا کند و شنیده شود، اول خودشان را در قالب یک مرد تصور کنند و ترانه هایی را بسرایند که خواندن و شنیدن آن ها توسط آقایان خنده دار نباشد. به نوعی مجبورند یکسری عواطف و احساسات خودشان را تغییر دهند تا ترانه هایشان قابل اجرا بشوند.

به خاطر همین مسائل اکثر ترانه ها می مانند و شنیده نمی شوند. من هم به همین سبب تاکید داشتم همه ی دوستانی که ترانه هایشان را ارسال می کنند، ترانه های زنانه شان را برای من بفرستند یعنی کارهایی که در آن ها نگاه، عواطف و احساسات زنانه وجود دارد و بیشتر ترانه هم به همین شکل هستند.

در این میان هم احساس کردم که خیلی از ترانه سراهای خانم هم چون قواعد ورود به بازار کار را بلد نیستند، از صحنه دور مانده اند. تعدادی هم در شهرستان ها و به دور از امکانات هستند و صرفا” ترانه هایشان را در جلسات مختلف، وبلاگ ها و صفحات مجازی قرار می دهند.

امانی: عدد ۴۰ به نظر بسیاری جالب به نظر می رسد و فکر می کنم برای بسیاری از مردم جای تعجب دارد که مثلا” ما واقعا” ۴۰ تا ترانه سرای خانم داریم. اینطور نیست؟

لاری پور: برای خودم خیلی جالب بود که ۴۰ تا شد و ۴۰ نفر به اضافه خودم. اما خب نیت من از ابتدا ۴۰ تا نبود ترجیح می دادم ۱۰۰ تا باشند و خیلی بیشتر از این ها باشند. جالب اینکه همه با تعجب از من سوال می کنند که مگه ما اصلا” ۴۰ تا ترانه سرای زن داریم؟!؟

شاید اگر تعدادی را من فراموش نمی کردم و بعضی از دوستان هم کم لطفی نمی کردند خیلی بیشتر از ۴۰ نفر بودیم.

امانی: پروسه ی جمع آوری این مجموعه چقدر طول کشید و زمان برد؟

لاری پور: ۵ الی ۶ ماه طول کشید که واقعا” کار سختی بود و متاسفانه همکاری دوستان هم در این بین ضعیف بود مثلا” بعضی ها وقتی می گفتم ۵- ۶ ترانه ی خوبتان را برایم بفرستید، می گفتند خودت کارها را بخوان و انتخاب کن و اصلا” نمی دانستند زمانی که پروژه ای به این شکل در حال انجام است خب من می بایست با ۴۰ – ۵۰ نفر در ارتباط باشم و کارهای همه را جمع آوری کنم. طبیعتا نمی توانم از هر کسی ۲۰ ترانه بخوانم و انتخاب کنم.

در ادامه هم پروژه هم زمان شد با یکسری از مشکلات شخصی من که در نهایت این مجموعه در کمتر از یکسال به نتیجه رسید.

امانی: کتاب توسط انتشارات «فصل پنجم» منتشر شده است. استقبال جناب آقای «پرویز بیگی» از این قضیه به چه شکل بود؟

لاری پور: من اولین جمله ای که گفتم ایشان از این طرح خیلی استقبال کردند و مثل همیشه کار را به نتیجه رساندند و مطمئنم که جناب بیگی هم به اندازه ی من و ۴۰ ترانه سرای دیگر مشتاق چاپ این کتاب بودند. چون در هر صورت این مجموعه یک کار منحصر به فرد است و من به جرات می گویم که واقعا” کتاب خوبی است و ترانه های قابل دفاعی در آن قرار گرفته اند و از کاری که انجام داده ام راضی ام.

امانی: پس از نظر «نیلوفر لاری پور» ترانه های کتاب «گندم و سیب و دروغ» از سطح کیفی خوبی برخوردار هستند؟

لاری پور: اگر بخواهم ترانه ها را به خاطر  کیفیت ترانه ها _ و نه بخاطر سراینده ی آنها_  مورد بررسی قرار دهم، ۸۰%  ترانه ها کارهای قابل دفاع و خوبی هستند و من اگر باز هم  مجبور به انتخاب می شدم آن ها را انتخاب می کردم.

امانی: در این مدتی که کتاب منتشر شده و در دسترس قرار گرفته، بازتاب این طرح در بین آقایان ترانه سرا به چه شکل بوده است؟

لاری پور: تقریبا” می شود گفت که هیچ در بین دوستان من تنها «علیرضا بندری» و «امید صباغ نو»  از این طرح استقبال خوبی کردند و به بقیه نیز این کتاب را معرفی کردند. من انتظار داشتم که آقایان ترانه سرا، خواننده ها و آهنگسازان  حرکتی انجام دهند حداقل کتاب را در صفحات مجازیشان معرفی کنند اما کسی به روی خودش هم نیاورد. با این حال من این قضیه را پای این می گذارم که هنوز کتاب را تهیه نکردند و قضاوت نمی کنم. مطمئنا” بعد از تهیه و خواندن کتاب از این پروژه حمایت خواهند کرد و نظراتشان را خواهند گفت.